|
افسونگر شرقی 
| ||
|
|
ناب ناب درد عاشق را بجز معشوق نیست شربت بیماری فرهاد را شیرین کنید. ***** دل شیشه و چشمان تو به هر گوشه مستند مبادا که به شوخی شکنندش ***** صفایی بود دیشب با خیالت خلوت مارا ولی من باز پنهانی تو راهم آرزو کردم ***** سوختم خاکسترم را باد برد بهترین یارم مرا از یاد برد ***** ز غم کسی هلاکم که ز من خبر ندارد عجب از محبت من که در او اثر ندارد ***** توی مرداب نگاهت یه نفر داره میمیره دستو پا میزنه اما...واسه موندن دیگه دیره ***** سرنوشت ننوشت.گر نوشت بد نوشت اما باور کن سر نوشت را نمی توان از سر نوشت ***** گریه هایم بی صداست.عشق من بی انتهاست رد پای اشکهایم را بگیر.تا بدانی خانه ی عاشق کجاست...؟
***** ای سوی چراغ زندگیم... نرو که با رفتنت خاموش میشوم
***** کنار برکه ی دلم نشستم و نیامدی دوباره در سکوت خود شکستم و نیامدی سوال کردم از خدا نشانه ی خانه ی تو را سکوت کرد و در سکوت شکستم و نیامدی
***** بی تو بودن را برای با تو بودن دوست دارم.
***** ای سر نوشت از تو کجا می توان گریخت؟ من راه آشیان خود را از یاد برده ام... یکدم مرا به گوشه راحت رها مکن. با من تلاش کن تا بدانم هنوز نمرده ام...
***** بیا که لحظه لحظه های انتظار تمام وجود مرا به نیستی کشانده است.
***** اگه عشقم حقیره اگه جسمم کویره اگه همیشه تنهام اگه خالیه دستام برای تو عاشق ترین عاشق دنیام
***** نام تو برایم آهنگین ترین شعر دنیاست.
***** به او بگویید دوستش دارم.به او که گل همیشه بهار من است به او که قشنگ ترین بهانه برای بودن من است به او که عشق جاودانه ی من است.
***** عشق یعنی ترس از دست دادن تو...
***** چه بگویم که اشکم همه فریاد است...
***** تمام آسمان من خلاصه در دو چشم توست...
***** در حسرت دیدار تو آواره ترینم...
***** چه کسی می خواهد من و تو ما نشویم...؟ خانه اش ویران باد ***** باور کن ای ستاره ی شبهای تاریک تنهاییم وقتی نیستی گویا هوا بارانیست ***** گناه من چیست که تو را دوست دارم...؟ ***** اگر کنم تکلمی کلام اول تویی وگر سکوت میکنم.دل است داغدار تو ***** ای وای بر اسیری کز یاد رفته باشد در دام مانده مرغی صیاد رفته باشد از بیستون نیامد صدای تیشه... گویا به خواب شیرین فرهاد رفته باشد ***** وقتی از غربت ایام دلم میگیرد مرغ امید من از اشک غم میمیرد دل به رویای خوش خواطره ها میبندم باز هم خاطره ها دست مرا می گیرد. ***** دلم آشفته ی آن مایه ی ناز است هنوز مرغ پر کنده ی در پنجه ی باز است هنوز دل به جان آمدو لب بر لب جانان نرسید یار عاشق کش و بیگانه نواز است هنوز
[ پنج شنبه 88/3/14 ] [ 12:16 عصر ] [ شبانه ]
[ نظرات () ]
|
درباره وبلاگ  دل من تنها بود دل من هرزه نبود دل من عادت داشت که بماند یک جا به کجا؟ معلوم است به در خانه ی تو دل من عادت داشت که بماند آن جا پشت یک پرده تور که تو هر روز آن را به کناری بزنی دل من ساکن دیوار و دری که تو هر روز از آن می گذری دل من ساکن دستان تو بود دل من گوشه یک باغچه بود که تو هر روز به آن می نگری دل من را دیدی؟ ساکن کفش تو بود... |
| [ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] | ||
